Czaszkowo-Krzyżowa?
Między czaszką (cranium), a kością krzyżową (sacrum) znajduje się rdzeń kręgowy otoczony
płynem mózgowym. Nazwa Czaszkowo-Krzyżowa (craniosacral) odnosi się do obszaru między czaszką,
a kością krzyżową na którym rozpościera się centralny system nerwowy.
Wiliam G. Sutherland, ojciec pracy craniosacralnej odkrył, że w czaszce i w całym ciele istnieją
rytmiczne ruchy płynów, które można wyczuć rękami i które korespondują z ruchem płynu mózgowego.
Poruszają się one w całym ciele w postaci fal. Te rytmiczne fale, które wyszkolony terapeuta
wyczuwa w całym ciele, nazwano rytmem craniosacralnym. W. G. Sutherland traktował te ruchy jako
„podstawowy oddech ciała” i nazwał je „pierwotnym mechanizmem respiracyjnym”. Należą one do cech
żyjącego organizmu, tak jak bicie serca i oddech.
Praca systemu czaszkowo-krzyżowego w szczególności ma wpływ na:
x układ nerwowy
x mięśniowo-kostny
x układ krążenia
x układ limfatyczny
x układ hormonalny
x układ oddechowy
a jakakolwiek dysfunkcja któregoś z tych układów ma negatywny wpływ na system czaszkowo-krzyżowy.
Fizjologiczne ruchy czaszkowo-krzyżowe mogą zostać zaburzone m.in. poprzez urazy, przedłużające się
infekcje lub permanentny stres, który sprzyja wzmożonym napięciom nerwowo-mięśniowym.
Terapia Czaszkowo-Krzyżowa jest umieszczona w rejestrze NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia) pod nazwą „terapia kraniosakralna”. Wpisana jest do Międzynarodowego Wykazu Procedur Medycznych (ICD-9 pod nr 93.3824 – terapia kraniosakralna)
